بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحیم سلامٌ علیکم و رحمت‌اللّه‌. خب برادران عزیز عشایر، ما آمدیم به دیدن شما. اگرچه از وضع عشایر بنده زیاد شنیده‌ام امّا لازم میدانستم که از نزدیک خودم شما را در خانه‌تان و در محلّ زندگی‌تان ببینم. الحمدللّه خداوند توفیق داد که توانستیم امروز اینجا بیاییم و شما را از نزدیک در اینجا ملاقات کنیم. من البتّه در جاهای دیگر هم چه در لرستان، چه در فارس، چه در کهگیلویه و بویراحمد، به دیدن برادران عشایری رفته‌ام. و ما به عشایر بسیار علاقه داریم؛ زیرا که عشایر مردمی هستند بسیار پاک، باصفا و شجاع و در حقیقت کسانی هستند که برای کشور خودشان مثل پاسدار عمل کردند لکن متأسّفانه زندگی عشایر زندگی سختی است؛ وضع شما و همچنین بقیّه‌ی عشایر، وضع بدی است. این وضع را چه کسی به وجود آورد؟ اوّلاً خوانین. در همین منطقه، خوانین ظالم مردم را اسیر و برده‌ی خودشان میدانستند. پیرمردها یادشان هست از خوانین قدیمی که بسیار ظالم و ستمگر بودند و همه‌ی شما هم از خوانین قبل از انقلاب، منتها با این تفاوت که در این اواخر، خوانین کمتر در بین عشایر زندگی میکردند، خودشان در اروپا در حال گردش، در حال تفریح و عیّاشی امّا مردم عشایر، اینجا با زحمت زندگی میکردند. خوانین را پادشاهان مسلّط کرده بودند؛ پادشاهان پهلوی و قبل از آنها؛ و امروز بحمداللّه‌، هم بساط شوم سلطنت و هم خان و خان‌بازی از بین رفته است و نظام اسلامی بحمداللّه در کشور حاکم است. لذا مسئولین بسیار علاقه دارند که برای عشایر کار کنند، زحمت بکشند، خدمت بکنند. میل مسئولین این است که برای عشایر دلسوزی کنند و خدمت کنند و ان‌شاءاللّه هم خواهند کرد. ما می‌بینیم که در حال طرح و برنامه‌ریزی هستند که تدریجاً ان‌شاءاللّه در سطح کشور بتوانند زندگی عشایر را به نوایی برسانند؛ چه عشایری که ساکن هستند در یک‌جا مثل شما، و چه عشایر کوچ‌رو که ییلاق و قشلاق را با آن زحمتها با همه‌ی خانواده‌شان رفت‌وآمد میکنند.

«1»