امروز قدرتهای استکباری، همانهایی که یک اشاره میکنند، یک تصمیم بزرگ با اشاره‌ی آنها به‌وسیله‌ی یک دولتی در یک نقطه‌ای از دنیا گرفته میشود این‌جور است دیگر؛ سفیر آمریکا، سفیر انگلیس، سفیر فلان کشور مقتدر، با وزیر خارجه‌ی فلان کشور، حتّی با رئیس‌جمهور فلان کشور، با وزیر دارایی فلان کشور می‌نشیند حرف میزند، اشاره‌ی دولت خودش را میرساند، آن دولت بیچاره تصمیم‌گیری میکند؛ آن رئیس‌جمهور، آن وزیر خارجه تسلیم میشود و تصمیم‌گیری میکند؛ امروز قدرتها این‌جور در کشورهای جهان سوّم حکمرانی و قدرت‌نمایی میکنند همان کسانی که در کشورهای آفریقایی و آسیایی و حتّی بعضی از کشورهای اروپایی، با یک اشاره کارشان را راه می‌اندازند، همان قدرتهای گردن‌کلفت و قلدر، از ملّت مبارز و انقلابی ایران واهمه دارند و میترسند، چشم میزنند؛ هیچ امیدی ندارند که بتوانند در این ملّت نفوذ کنند و بر این ملّت حکم برانند؛ هیچ امیدی ندارند. گاهی از درِ فریب وارد میشوند؛ لبخند میزنند که ما ملّت ایران را دوست داریم، ما میخواهیم ارتباط برقرار کنیم، [امّا] دروغ میگویند؛ تجربه‌های گذشته نشان داده است که دروغ میگویند؛ خنجری در پشت مخفی کرده‌اند و دستی برای چپاول؛ ما اینها را شناخته‌ایم.

«16»