بیانات و مکتوبات سال 1371


بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحیم اوّلاً از همه‌ی برادران و خواهران عزیز، مخصوصاً برادران و خواهرانی که از راه‌های دور تشریف آورده‌اید و راه‌های طولانی را طی کرده‌اید، صمیمانه تشکّر میکنم و امیدوارم که همه‌ی شما برادران و خواهران عزیز مشمول لطف و عنایت پروردگار باشید. مجموعه‌ی برادران و خواهرانی که در این مجلس تشریف دارند، نمایشگر یک ترکیب بدیعی در انقلاب اسلامی و کشور اسلامی ایران محسوب میشوند؛ خانواده‌های معظّم شهدا، جانبازان عزیز که خودشان در حقیقت شهدای زنده هستند آزادگان عزیز، رزمندگانی که هرکدام مدّتهایی از عمر طیّب و پاکیزه‌ی خودشان را در دوران جوانی در جبهه گذرانیده‌اند. این ترکیب امروز این جلسه‌ی صمیمی و برادرانه‌ی ما است و شما نمونه‌ای هستید از یک ترکیب عظیمی با همین خصوصیّات در کلّ کشور. یعنی ما امروز در این کشور پهناور و این جمعیّتِ تقریباً شصت میلیونی، یک جمع عظیمی از مردم را مشاهده میکنیم که در میان آنها خانواده‌های شهدا، آزادگان جنگ تحمیلی، جانبازان فداکار، رزمندگان بسیجی و حزب‌اللّهی حضور دارند. و حقیقت این است که اکثریّت قاطع ملّت ما هم از همین گروه‌ها هستند. این جنگ چندساله، یک بوته‌ی آزمایشی بود برای ملّت ما؛ همه را مگر یک عدّه‌ی معدودی در بوته‌ی آزمایش خود گداخت، وارد کرد، تلطیف کرد؛ جانهای مستعد، از آن روزهای سخت و ملتهب بهره‌ها گرفتند.

«1»