بیانات و مکتوبات سال 1371
یکی از آن چیزها این است که ما اگر بخواهیم نسلی تربیت کنیم که در ده سال آینده، پانزده سال آینده بخواهد جامعه‌ی اسلامی و انقلابی را حفظ بکند، امروز باید یک تعهّدات و التزامات ویژه‌ای را برای این نسل قائل بشویم. توضیحاً عرض کنیم که پانزده سال بعد، ما پانزده سال دیگر از مبدأ انقلاب فاصله گرفته‌ایم و آن شور انقلابی که مثل همه‌ی چیزهای دیگر در آغاز بیشتر است و گرم‌تر است، به همین نسبت شعله‌ی آن فرو نشسته. اگر ما پس از آنکه این شعله فرو نشسته است، توانسته باشیم هیزمهای مناسب و آتشهای ماندگار و دیرپایی در این شعله درست کرده باشیم، از گرمای انقلاب در ۲۰ سال یا ۲۵ سال بعد از پیروزی انقلاب چیزی گیر جامعه‌ی ما خواهد آمد امّا اگر از این شعله برای پدید آوردن آتش دیرپا و نه مثل شعله‌ی زودمیر و تمام‌شدنی استفاده نکرده باشیم، آن‌وقت در پانزده سال بعد، ده سال بعد، آن وقتی که این جوانی که امروز دست شما است، به تعبیر رایج به بازار کار وارد خواهد شد یعنی در محیط جامعه مشغول بهره‌دهی خواهد شد بعید است که ما بتوانیم از این جوان توقّع داشته باشیم که به توقّعات انقلابی و اسلامی در اداره‌ی این جامعه پاسخ بدهد؛ این یک امر روشن و طبیعی است.