یکی از سلاحهای ما دعا است؛ لایَملِکُ اِلَّا الدُّعاء.6 ما سلاح دعا را داریم، ما سلاح تضرّع را داریم، ما سلاح بُکا7 را داریم. ما هیچ‌وقت از ترس گریه نمیکنیم و از هیچ‌کس و هیچ قدرتی در دنیا نمیترسیم امّا بزرگ‌ترین افتخار است برای یک انسان مؤمن که در مقابل عظمت خدای خود اشک بریزد، به حال خود گریه کند؛ بر گناهان خود و بر عمری که در گناه گذشته است تأسّف بخورد. تضرّع، تضرّع؛ پیش خدا تضرّع کنید و همه‌چیز را با تضرّع از خدا بخواهید. این بازوی قوی، این اراده‌ی نیرومند و پولادین با دعا است که کارایی پیدا خواهد کرد. در میدان جنگ هم پیغمبر اکرم دعا کرد و امیرالمؤمنین دعا کرد و از خدای متعال با تضرّع خواستند؛ امام عزیز ما هم در جنگ دعا میکرد. دل ما قرص بود به دعاهای آن بزرگوار و دعاهای مؤمنین و صالحین. این دعاها را رها نکنید. همه چیز را با دعا بخواهید. ما برای همین مردم محروم و مظلوم بوسنی و هرزگوین، هرچه از دستمان بر بیاید کمک میکنیم؛ کردیم، باز هم میکنیم امّا من میگویم برایشان دعا هم بکنید؛ دعا بکنید. دعا هم باید کرد؛ انسان از اعماق دل و با تضرّع میتواند برای آنها دعا کند؛ خودسازی باید بکنید.

«20»