بیانات و مکتوبات سال 1371
نگرانی من برای این است که مبادا دولتهای عرب منطقه فریب آمریکا را بخورند؛ آنها باید به فکر خودشان باشند. دولتهای عرب منطقه اگر به این نصیحت شیطانی گوش فرابدهند، فاصله‌ی خودشان با ملّتهای خودشان را باز هم زیادتر میکنند. ملّتها با ما هستند، ملّتها با اسلامند، ملّتها به نام جمهوری اسلامی شعار میدهند. شما نمی‌بینید در کشور مصر، یک عدّه مردم مسلمان یک عدّه جوان مسلمان ایستاده‌اند و شعار اسلامی میدهند، هیچ ارتباطی هم بر حسب ارتباطات معمولی انسانی بین آنها و مردم ما نیست؟ به‌قدری شعارهای آنها به شعارهای ما نزدیک است که آن رئیس‌جمهور بدبخت روسیاهشان3 می‌نشیند آنجا و میگوید که اینها از طرف ایران تحریک شده‌اند! چه ارتباطی ما با آنها داریم؟ خود آنها مسلمانند؛ خود آنها شعار قرآن میدهند؛ خود آنها هستند که احساس میکنند باید در راه خدا حرف بزنند، فریاد بکشند، حرکت کنند؛ مثل همان فریاد و حرکتی که ملّت ایران در دوران طاغوت کشیدند و علیه آمریکا، علیه استکبار و استبداد جهانی باز هم دارند میکشند. این‌قدر ملّتها دلشان با جمهوری اسلامی است که افراد غافلِ روسیاهی خیال میکنند که اینها تحریک‌شده‌ی ایران هستند؛ نه آقا، چه تحریکی؟ ما کاری نداریم که ملّتهای دیگر را تحریک کنیم. ما شعار اسلام میدهیم، ما پرچم اسلام را بلند میکنیم؛ هر کسی در دلش شعله‌ی اسلام هست، دور این پرچم به‌طور طبیعی جمع میشود. ما کدام وقت رفتیم در بوسنی و هرزگوین تبلیغ جمهوری اسلامی را بکنیم؟ ببینید آنجا پرچم جمهوری اسلامی چقدر عزیز است. هر جایی که ملّتی به نام اسلام سر بلند کردند و زبان باز کرده‌اند، بلاشک بدانید آنجا نام ملّت ایران، یک نام عزیز و محترمی است. این خاصیّت مبارزه‌ی شما است، این خاصیّت جهاد و فداکاری شما است، این خاصیّت همان روحیه‌ی بسیجی شما است؛ مسئله این است.