در شعر فارسی شهریار خصوصیّت عمدهای که وجود دارد برای برادران ترک این را عرض میکنم؛ اگرچه ترکهای فارسیدان، مثل آقای تجلیل و مانند ایشان که خودشان خوب میدانند که قضیّه چیست عمدهی آن خصوصیّتی که در شعر فارسی شهریار هست، این است که شعر به معنای حقیقی کلمه است؛ معنای حقیقی شعر است؛ یعنی فقط نظم کلمات نیست؛ لُبّ احساس و خیال است. و گاهی این زبان اوج میگیرد، یعنی ما غزلهایی در شعر فارسی شهریار داریم که در ردیف غزلهای درجهی یک فارسی است؛ البتّه اینها زیاد نیست امّا هست. گاهی هم البتّه زبان تنزّل میکند؛ ما توقّعی غیر از این هم نداریم از یک شاعری که در یک منطقهی غیرفارسی متولّد شده ولی آنچه از شهریار در شعر فارسی میبینیم، او را در ردیف یکی از بزرگترین شعرای زمان ما قرار میدهد.