من چند مرتبه بالواسطه انتقاد کردم از برنامهی شما و فقط روی این نقطهی [امید] تکیه داشتم؛ یعنی شما نبایستی اصلاً نمایشنامهای را آنجا منتشر کنید که فضای زندگی را تلخ کند؛ نگرانی، اضطراب، دلهره لزومی ندارد. من تعجّب میکنم که چرا در رادیو و تلویزیون ما اینقدر دلهره و اضطراب وجود دارد؛ من نمیدانم چرا؟ علّتش چیست؟ حالا یک وقت هست که یک سینمایی است، میگوید من فیلمهای دلهرهدار پخش میکنم. خیلی خوب، یک نفر هم جوان است و دنبال ماجرا میگردد، اصلاً دلش دلهره میخواهد، میرود بلیت میخرد آنجا مینشیند [و تماشا میکند]؛ این غیر از تلویزیون مملکت است.