بیانات و مکتوبات سال 1371
کسانی که مردم را با مسرّت آشنا میکنند، همیشه خودشان دلشان پُر از مسرّت نیست؛ گاهی دلشان پُر از غم هم هست. خیلی از اوقات ما دیدیم افرادی که اهل طنزند [امّا] دلهای پُر از غمی داشتند؛ و شاید این خاصیّت کار باشد؛ نمیدانم حالا چه خصوصیّتی است، یک خصوصیّت روانی‌ای وجود دارد؛ غمگینند، در دل افسرده‌اند، آن افسردگی را نمیشود با یک شوخی‌ای، با یک کار هنرمندانه‌ای از بین برد خب، آن خودش اوج هنر است این با ارتباط با خدا، با اتّصال با خدا، با توجّه به خدا عملی است. من به بعضی چهره‌ها که نگاه میکنم، واقعاً یک نورانیّتی احساس میکنم، یک توجّهی، یک صفائی میبینم؛ و این صفاها میتواند ان‌شاءاللّه مقدّمه‌ای باشد برای اینکه آن مسرّت حقیقی را در دلهای خودشان به وجود بیاورند. خب حالا اذان هم گفتند؛ پس برویم نمازی هم دسته‌جمعی بخوانیم.