ما مردم ایران این فرصت را پیدا کردیم و این نعمت بزرگ را خدای متعال به ما داد که زندگی خودمان را تحوّل بدهیم و از اسارت طاغوت و از حاکمیّت شیطان، به حاکمیّت اللّه و مدیریّت دین خدا خودمان را متحوّل کنیم. خدای متعال بنده‌ای از صالحان، از برگزیدگان، از بهترین‌ها را در میان ما مأمور کرد و برانگیخت، تا با قدرت الهی و با عزم و اراده‌ی رحمانی، ما را به سمت وادی دین هدایت کند؛ نیروهای ما را به کار بگیرد، ملّت ما را بیدار نماید، دشمن را به ما بشناساند، دلهایمان را با هم مهربان کند؛ و ما به مدد الهی و به رهبری آن مرد صالح و بزرگ و برگزیده، این راه را طی کردیم و بحمداللّه توانستیم اسلام را در حدّ میسور و معقولِ در این فاصله‌ی زمانی، در جامعه‌ی خودمان حاکمیّت ببخشیم. این نعمت بزرگی است. این راه تا سرمنزل نهایی هنوز امتداد دارد و ما ملّت ایران وظیفه داریم که این راه را طی کنیم و این، جز با اراده‌ی الهی و رحمانی، جز با تحوّل درونی، جز با دور ریختن رذایل اخلاقی از نفوس خودمان، امکان‌پذیر نیست.

«5»