همهی بدیها و زشتیها در عالم و در متن زندگی، برمیگردد به بدیها و زشتیها در انسانها؛ اگر انسانها خوب باشند، زندگی خوب است، زندگی شیرین است. اگر هواهای نفسانی و شیطان درونی انسان بر اعمال انسان حاکم نباشد، امور زندگی با روشی که مورد رضا و پسند رحمان است، تحقّق پیدا خواهد کرد و جریان خواهد یافت. این انسانها هستند که متن زندگی را و واقعیّت جهان را و عالم را، تلخ و شیطانی و زشت و همراه با رنج و درد و پریشانی میسازند.