آنچه من بر این مقدّمه میخواهم مترتّب کنم، این است که تمام روشنفکران و نویسندگان و هنرمندان و کسانی که در تمام اقطار عالم در تبلیغات، اندک‌دستی دارند، باید با احساس وظیفه‌ی کامل نسبت به این قضیّه اداء تکلیف بکنند. از بعد از جنگ جهانی دوّم به این طرف، یهودی‌ها در سرتاسر دنیا برای مظلوم‌نمایی، صدها بلکه هزارها فیلم درست کرده‌اند که چهره‌ی آنها را مظلوم نشان بدهد و کسانی را که با آنها مقابل بودند، به صورتِ واقعی یا غیر واقعی ستمگر نشان بدهد. ظلمی که امروز دارد به ملّت فلسطین میشود، تا آنجایی که ما به یاد داریم و اطّلاع داریم، هیچ وقت به مجموعه‌ی یک ملّت نشده؛ در حالی که متأسّفانه افکار عمومی دنیا از این ظلم مطّلع نیست؛ این بایستی درست بیان بشود؛ باید فیلم‌ها ساخته بشود، باید کارهای هنری بشود، تا همه‌ی افکار عمومی دنیا بدانند که چه دارد میگذرد. متأسّفانه باید اعتراف کنیم که روشنفکران ما و کسانی که میتوانستند، کوتاهی کردند. ما باید در سطح عالم مسئله‌ی فلسطین را آن‌چنان که هست معرّفی بکنیم؛ باید برای این کار سرمایه‌گذاری بشود؛ برای این کار بایستی افراد تلاش کنند، کار کنند. این نکته‌ای بوده که ما از آن غفلت کرده‌ایم.

«7»