بیانات و مکتوبات 1369
و امّا آن نکته‌ی دوّم که مربوط به وحدت کلمه است. میدانید که وحدت کلمه، ضامن همه‌ی امور در یک حرکت دسته‌جمعی است. بدون وحدت کلمه حرکت دسته‌جمعی امکان ندارد، ولو آن حرکت متوقّف باشد به پنج نفر آدم، به ده نفر آدم. اگر همان ده نفر با همدیگر هم‌سخن نباشند، هم‌کلام نباشند، همکاری نکنند، امکان ندارد آن کار پیش برود. نظام جمهوری اسلامی یک حرکت عظیم الهی است که ابعاد این حرکت به ابعاد مرزهای این کشور محصور نیست. این حرکت حتّی به حصارهای زمان کنونی محدود نمیشود؛ یک حرکت عظیم تاریخی است؛ باید جوری باشد که نسلهای دیگر و ملّتهای مسلمان معاصر ما از این حرکت نیرو بگیرند، درس بگیرند، راهشان را پیدا کنند. یک مقطع عجیبی است این مقطع. حقیقتاً هر چه انسان بیشتر غُور میکند در این مسئله، این پدیده‌ی عظیم حکومت دینی آن هم دین اسلام که این قدر مورد خصومت و دشمنیِ حساب‌شده و دقیق بوده و دویست سال و شاید بیشتر است که بخصوص با توجّه به اسلام کسانی دارند در دنیا برنامه‌ریزی میکنند و کار میکنند؛ حالا در این بُرهه‌ی از زمان، در زمان اقتدار روزافزون و از همیشه بیشتر قدرتهای جهانی و این تکنولوژی انحصاری که در اختیار آنها است که هیچ وقت قدرتهای عالم این‌جور مسلّح نبودند و ابزار فشار در اختیارشان نبوده، آن هم در کشوری که روی فرهنگ آن، روی روحیه‌ی آن سالهای متمادی کار منفی شده بوده، این نهال ناگهان در این سرزمین رویید و بالید هم به وجود آمدن آن، هم پیشرفت آن و ادامه‌ی آن تا امروز جز لطف الهی و دست پنهان قدرت الهی چیزی نبود. این نکته‌ای بود که امام بزرگوارمان به آن عمیقاً معتقد بودند. یک وقتی در یک جریانی میفرمودند که من از اوّل انقلاب احساس کردم یک دست قدرتی در همه‌ی مراحل دارد به ما کمک میکند و ما را راهنمایی میکند.17 واقعاً همین‌جور است؛ یک دست قدرتی است. البتّه این دست قدرت را خدای متعال تصادفی و شانسی و بیهوده نمیفرستد؛ این دست قدرت را خدای متعال به عنوان پاداش یک مجاهدت، یک از خودگذشتگی میفرستد. یعنی قوانین تاریخ به هم نخورده؛ این‌جور نیست که کسی تصوّر کند آنچه پیش آمده کُتره‌ای18 بوده؛ نه، آنچه پیش آمده، منطبق بر قواعد عالم است منتها بر طبق قوانین و قواعدِ مادّیِ شناخته‌شده نیست؛ عنصر معنوی در آن کار، مؤثّر و کننده‌ی کار است.