بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحیم الحمد للّه ربّ العالمین و صلّی اللّه علی سیّدنا محمّد و آله الطّاهرین سیّما بقیّة اللّه فی الارضین. بسیار جلسه‌ی مهم و فضای عطرآگینی است؛ جمع کارگزاران نظام الهی جمهوری اسلامی، یعنی خدمتگزاران اهداف پیامبران در طول تاریخ و برآورندگان آرزوی صلحا و ازکیا و بندگان شایسته‌ی خدا در اینجا جمع شده‌اید. نفْس این اجتماع و تبادل نظرها و محبّتها و پیامها و تقویت رابطه‌ها بین شما برادران که در بخشهای مختلف مشغول کار هستید، هدف اوّلی و اصلی ما از این جلسه است. گرد هم آمدن، تجمّع جسمانی و تبادل نظر و فکر و عاطفه و محبّتها و نفْس این قضیّه برای مجموعه‌ی شما برادران عزیز و زحمت‌کش، کار خوب و لازمی است. فکر کردیم که در این اجتماع صمیمی و برادرانه ان‌شاءاللّه [این هدف] حاصل بشود. در مرتبه‌ی دوّم، تذکّراتی هم بنده فقط به عنوان تذکره و یادآوری عرض میکنم، وَالّا اینها چیزهایی [است] که همه‌ی شما آنها را میدانید بلکه بسیاری از شما مبلّغان زبانی و عملی این مطالبی هستید که ما بیان خواهیم کرد لکن همیشه در شنیدن اثری است که در دانستن نیست. همه احتیاج داریم، بنده هم شدیداً محتاجم که از کسانی مطالبی را بشنوم. آموختن انسان یک مرحله‌ی گذرا نیست؛ همیشه ما باید بیاموزیم، بشنویم، تکرار کنیم؛ این تذکّرات از این قبیل است.

«1»