یک نکته‌ی دیگر این است که در شورای عالی انقلاب فرهنگی همان‌طور که جناب آقای هاشمی فرمودند و در زمانِ بودنِ بنده در شورا هم ]همین‌طور بود[ عمده‌ی همّت شورا صرف میشد به مسائل دانشگاه‌ها؛ به نظر میرسد حالا هم همان‌جور است یا شاید یک خرده بهتر باشد. حالا این دو سه موردی که ایشان فرمودند2 و همچنین کارهایی که اخیراً تصویب شده و اعلام شده فرهنگستانها و مانند اینها واقعاً خیلی کارهای خوبی بود و شاید ]الان وضعیّت[ یک‌قدری بهتر شده از آن جهت. آن وقت هم همیشه ما مجموعه‌ی شورا به خودمان که مراجعه میکردیم، این نقص را اعتراف میکردیم؛ میگفتیم ما از کارهای وسیعی که اینجا لازم است غافل میشویم و منحصر میشویم به مسائل دانشگاه‌ها؛ در حالی که مسائل دانشگاه‌ها بلکه مسائل آموزشی اعم از دانشگاه‌ها و آموزش‌وپرورش، کار یک شورای عالی آموزشی است؛ فرضاً [تحت عنوان] شورای آموزشی کشور. کمااینکه خود آموزش‌وپرورش یک شورایی دارد. خب، این چیزی نیست که شخصیّت‌هایی مثل حضّار ]این جلسه[، بخصوص با حضور رؤسای محترم سه قوّه و وزرای مختلف و این همه اشتغالاتی که مسئولین در کشور دارند، بخواهند فقط به آن بپردازند. چه بهتر وقتی که ما در مسائل آموزشی به جزئیّات نگاه میکنیم، آن را از این شورا خارج کنیم؛ مسائل آموزشی البتّه باید باشد در حدّ سیاست‌گذاری‌های کلّی، ]امّا[ یک نگاه وسیعی بشود به جامعه و هم فرهنگ عمومی جامعه و هم مسائلی که مغفولٌ‌عنه بوده مثل همین کارهایی که اخیراً شورای عالی کرده: [تأسیس] فرهنگستان علوم،3 فرهنگستان زبان فارسی4 و مسئله‌ی تحقیقات مورد توجّه قرار بگیرد.

«3»