بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحیم اوّلاً لازم میدانم از برادران و خواهران عزیزی که از مناطق دوردست، راه طولانی را پیموده‌اند و تشریف آورده‌اند، خانواده‌های معظّم شهدا و جانبازان و آزادگان استان بوشهر و همچنین آزادگانی که از میان ملّت مسلمان لبنان تشریف آورده‌اند، صمیمانه تشکّر کنم. روز وحدت حوزه و دانشگاه از یادگارهای ارزشمند امام بزرگوار ما است2 و مثل همه‌ی تدابیر و تصمیم‌های مهمّی که آن حکیم عالی‌مقام و آن انسان والا و بصیر در راه جریان صحیح و اسلامی جامعه‌ی ما مطرح کردند، این مسئله هم یکی از برکات وجودی ایشان بوده و هست و ان‌شاءاللّه خواهد بود. امسال سالگرد اعلام روز وحدت حوزه و دانشگاه مصادف است با ایّامی که متعلّق است به بانوی بزرگ اسلام، دختر عالی‌مقام پیغمبر، فاطمه‌ی زهرا (سلام اللّه علیها). بد نیست که یک جمله در آغاز عرایضم درباره‌ی این بزرگوار عرض کنم تا ان‌شاءاللّه راهگشای ما باشد برای همه‌ی زندگی‌مان، بخصوص برای این ایّام تعیین‌کننده و سرنوشت‌ساز؛ و آن جمله این است که خصوصیّت عملی فاطمه‌ی زهرا (سلام اللّه علیها)، بعد از مقامات معنوی و مراتب روحانی که ماها قادر نیستیم آنها را درست بفهمیم، این بود که تسلیم محض حکم الهی و راه خدا در همه‌ی شرایط بود؛ این بود که از این بزرگوار یک مجاهد بی‌نظیر و یک پرچم مظلومیّت و حقّانیّت در طول تاریخ اسلام به وجود آورد؛ تا امروز هم این پرچم برافراشته است و روزبه‌روز مکانت3 آن موجود عالی‌قدر که در بحبوحه‌ی جوانی، در عالی‌ترین مراتب فداکاری قدم گذاشت، افزوده شده و حقیقتاً مصداق «اِنّاِّ اَعطَینّْکَ الکَوثَر»4 بوده است، همچنان که در روایات هست.

«1»