روزبه‌روز اینها بدتر کردند، ما را عقب‌تر کشاندند؛ تا اوج بدبختی در دوران آن رژیمِ منحوسِ نکبت و واقعاً پلید، که همه چیز را از این مردم گرفت: معنویّت و مادّیّت و عزّت و استعداد و همه را. ویرانه‌های آنها است که شما میخواهید بر این ویرانه‌ها حالا بنا کنید؛ زحمت دارد، خیلی باید تلاش کنید. روح تحقیق پارسایانه و بی‌عوض را باید تزریق کنیم که برای تحقیق دنبال پاداش نباشند؛ چون تحقیق اگر پاداش واقعی بخواهد، اصلاً ندارد. حالا مثلاً اگر آدم بخواهد به خاطر کشف میکروب، پول به پاستور بدهد، چقدر باید بدهد به نظر شما؟ اصلاً میشود برای او پولی معیّن کرد؟ اصلاً قابل مقایسه است؟ بنابراین امثال پاستور هم هیچ وقت برای پول تحقیق نکردند؛ اگر برای پول تحقیق میکردند، حقیقتاً به اینجا نمیرسیدند. این اروپایی‌ها این حُسن را داشتند، کمااینکه دانشمندهای قدیمی خود ما هم همین‌جور بودند؛ شما ببینید امثال محمّدبن‌زکریای رازی آن عالم کذائی در فقر و تنگدستی میمیرند! توجّه میکنید؟ حالا ماها تا یک کاری میکنیم، فوراً میگوییم که پول آن چقدر شد! خب، این معلوم است که به جایی نمیرسد. آن پروژه‌ی «یامهدی»13 شما اگر [دارای] این خصوصیّات باشد، خیلی بهتر از این تمام خواهد شد و زودتر از این ان‌شاء‌اللّه به جایی خواهد رسید. ان‌شاءاللّه موفّق باشید.

«13»