این ]مشکل[ دو راه دارد به نظر من: یکی آن راه مادّی است و آن، این است که در همین زمینه‌های برنامه‌ریزی، آقای دکتر سیّاری9 و بقیّه‌ی برادرانی که در این زمینه فکر میکنند، ببینند اولویّتهای قطعی در آموزش عالی چیست. همین بودجه‌ی نود میلیون ]دلار[ را یا آن مبلغِ میلیاردیِ ریالی را، ببینید کجاها واجب‌تر است [هزینه کنید]. یعنی واقعاً الأوجب فالأوجب را مورد ملاحظه قرار بدهید؛ اولویّتها را رعایت کنید. و من به شما عرض میکنم، من ناآشنا نیستم به وضع دولت؛ بخشهای گوناگون دولتی در همین چند سالی که ما در تنگناها بودیم، علی‌رغم وجود تنگنا، یک جاهایی یک گشاده‌دستی‌های بیجا انجام دادند؛ در حالی که یک جای دیگر گرسنگی میکشیدند، یک جای دیگر یک روغن اعلا را ریختند دور، روی خاک و [بد] مصرف کردند؛ این هست. شما نمیتوانید بگویید که آموزش عالی از این مستثنا است یا حالا چون آموزش عالی دست ما است، ما مستثنا هستیم؛ نه، بالاخره آنها هم که بودند، برادرهای خوب ما بودند، آن کسانی هم که این کار را کردند، خیانت که نمیخواستند بکنند؛ اشتباه کردند دیگر؛ هر انسانی هم میتواند اشتباه بکند؛ مواظبت کنید و اولویّتها را دقیق در نظر بگیرید، ببینید ]بودجه‌ی[ کجاها را میشود زد به نفع جاهای دیگر.

«5»