حالا اینجا من به برادران عزیز روحانی هم که تشریف دارند یک جمله عرض بکنم: مسئولیّت حفظ معنویّت و روح و حال این برادران به عهدهی شما است. انسان، سایشپذیر است؛ جز معصومین هر انسان دیگری در برخوردها، در سایشها، اصطکاکها ساییده میشود، کم میشود، برجستگیهای روحیاش تغییر میکند؛ باید مراقبش بود. اینکه ذکر دائمی گفتند، برای خاطر این است؛ دائماً انسان باید متذکّر باشد، وَالّا خراب خواهد شد. بزرگان ما اینجور بودند، ائمّهی ما اینجور بودند، معصومین اینجور بودند؛ مواظب خودشان بودند، مواظب خودسازیشان، مواظب نمازشان، مواظب ذکرشان، مواظب دعایشان، مواظب توجّهاتشان، مواظب توسّلاتشان بودند؛ برای اینکه ضایع نشوند، خراب نشوند. ماها خراب میشویم؛ اگر مواظب خودتان نباشید ضایع میشوید، خراب میشوید؛ و این برادران عزیز روحانی به این جهت بایستی توجّه کنند.