نکته‌ی سوّم؛ آن چیزی که به شما خیلی مربوط میشود، مسئله‌ی راه‌پیمایی دهه‌ی فجر [است]؛ این راه‌پیمایی باید باعظمت انجام بگیرد. مواظب باشید که قبل از روز بیست‌ودوّم بهمن یک راه‌پیمایی ولو کوچک انجام نگیرد؛ این را در ذهنتان داشته باشید. ممنوع کنید که فلان گروه، فلان جا [راه‌پیمایی کند]؛ هر کار میخواهد بشود، بعد از بیست‌ودوّم بهمن. [تجمّع] تمام نیروهایی که میخواهد به صورت راه‌پیمایی‌ها و تجمّعهای عمده صورت بپذیرد، تا قبل از بیست‌ودوّم بهمن ممنوع بکنید. روز بیست‌ودوّم بهمن باید ناگهان همه‌ی کشور منفجر بشود و مردم به خیابانها بریزند. بعد از رحلت امام (رضوان اللّه علیه) و بعد از سالگرد امام، این دهه‌ی فجر باید نشان بدهد که خاطره‌ی امام برای مردم مثل شخص امام گرامی است؛ وَالّا اگر قرار شد خاطره‌ی امام همین‌طور مثل همه‌ی خاطره‌های معمولی بتدریج ضعیف بشود، خب یک روز هم از بین خواهد رفت؛ واویلا است. آن روزی که ما در این مملکت خاطره‌ی امام را نداشته باشیم، خیلی خسارت بزرگی به این مملکت خواهد خورد؛ این را بدانید. نباید بگذارید [این‌جور شود]. خاطره‌ی امام بیش از همیشه در بیست‌ودوّم بهمن است؛ خاطره‌ی امام در دهه‌ی فجر است؛ حتّی این بیشتر از سالگرد امام و مراسم رحلت امام، نشان‌دهنده‌ی شخصیّت امام است؛ چون این ولادت امام است؛ در حقیقت، ولادت امامت است در این کشور؛ به همان معنایی که خود امام ترسیم کرده و اسلام برای ما ترسیم کرده. قبل از آن، امام رهبر مبارزه بودند، رهبر نهضت بودند، [امّا] از روز ورود به کشور و تشکیل دولت اسلامی «امام امّت اسلامی» شدند؛ این مهم‌تر از خاطره‌ی درگذشت است. سعی کنید که راه‌پیمایی را هر چه باعظمت‌تر [برگزار کنید]. با صداوسیما هم صحبت بکنید؛ آنها هم موظّفند همکاری بکنند؛ اجتناب‌ناپذیر است. بهترین برنامه‌ها را هم برای این کار اختصاص بدهید.

«11»