بیانات و مکتوبات 1369


نکته‌ی چهارم این است که مساجد را که آقایان از روحانیّت مبارز هم اینجا هستید در این دهه فعّال کنید. هر سال البتّه مراسمی هست امّا تأمین‌کننده‌ی آن مقصودی که در ذهن خود آقایان بوده و ما هم حالا به همان نظر داریم نبوده یا کمتر بوده. بعضی از مجالس خوب بوده، بعضی هم خوب نبوده. مساجد عمده‌ی شهرها در تهران و بقیّه‌ی شهرستان‌ها فعّال بشوند. سخنرانی و دعوت از مسئولین و مانند اینها را کنار بگذارید. یک سخنرانی کوتاهی، ده دقیقه، بیست دقیقه که یکی بیاید صحبت بکند، آن بحث دیگری است. مردم را در این مراسم با هیجانهای عاطفی صحیح، تر و تازه کنید، زنده کنید. یک سال، دوران تفکّر و اندیشیدن و درس خواندن و درس گرفتن است؛ در این مراسم بایستی انرژی آن یک سال درس خواندن تأمین بشود؛ آن دیگر با درس خواندن نمیشود، با احساسات میشود. من مکرّر گفته‌ام، احساسات کاری را میکند با انسانها که ...... در عواطف هم از همه قوی‌تر عواطف مربوط به عاشورا و امام حسین (علیه السّلام) است؛ لذاست که آن بیشتر از همه این را تضمین میکند. مذهب تولّا و تبرّا است؛ یعنی عشق و نفرت، پیوند دوستی و گسستن از دشمنان. این عواطف موجب میشود که انسان بتواند در دوره‌ی سال حرف بزند، صحبت بکند، مستمع پیدا کند، اصلاً شما اینجا عواطف را کاری بکنید که بتوانند تا آخر سال مستمعِ گویندگانِ انقلابی بشوند؛ وَالّا اصلاً اگر آن شوق و علاقه و عاطفه نبود، [او] گوش نمیکند به حرف شما و اهمّیّت نمیدهد. این هم این نکته که میخواستم عرض بکنم.

«12»