این حالا آن مقدّمهی امر؛ آنچه اصل قضیّه است این است که شما که آن محبّت را از درون خود میجوشانید، از کلمات دیگران، از اشعار شعرا، از سرودههای خوب، بعضی از سرودههای خودتان استفاده میکنید و آن را بیان میکنید، نقش بسیار بسیار والایی دارید. بارها بنده این چند سالی که مثل امروزی را در خدمت برادران بودهایم، این حرفها را گفتهایم و سابقه و تاریخچهی این مدّاحی و مدح اهلبیت و خاندان پیغمبر و مانند اینها را بیان کردهایم؛ توصیههای زیادی هم عرض شده که آنها را نمیخواهیم تکرار کنیم؛ آنچه میخواهم عرض بکنم، این است که برادران چند موضوع را در هر بُرههای از زمان در نظر بگیرند و این موضوعات و مطالب را هم در خلال اشعاری که به مناسبت مدح یا مصیبت یا نصیحت داده میشود به مردم، در جامعه بپراکنید. امتیاز شما بر گویندهی نثر به این است که شما از دو هنر شعر و خوانندگی برای تفهیم و القای مطلب استفاده میکنید؛ [این] چیز مهمّی است.