این خصوصیّات در درجه‌ی اوّل، ایمان است. آقایان! فرمانده بی‌ایمان به درد فرماندهی نمیخورد؛ ظرفیّت ایمانی به قدر ثقل کاری که به او محوّل میکنید، باید داشته باشد؛ اگر نداشت، فایده‌ای ندارد. بارها ما این را تکرار کرده‌ایم و ضربه‌اش را هم خورده‌ایم؛ خورده‌اید و دیده‌اید. هرچه سطح کار بالاتر می‌آید، بایستی ایمان بیشتر باشد. منظورمان از ایمان، برخی از تظاهرات ایمانی4 نیست؛ [باید] به اسلام، به این نظام، به این حرکت حقیقتاً مؤمن باشد و باور آورده باشد.

«7»