از جمله‌ی چیزهایی که حوزه احتیاج دارد، یک نظام تعلیم و تعلّم است تا وقتها در آن هدر نرود؛ این را ما احتیاج داریم. امروز دیگر روزی نیست که ما اجازه بدهیم عمر یک جوان متدیّن و آماده‌ی برای تلاش در راه دین و مجاهدت علمی در راه دین یعنی طلبه [هدر برود]. طلبه این است دیگر؛ طلبه اگر متدیّن نبود، طلبه نمیشد؛ اگر آمادگی برای مجاهدت در راه دین نداشت، طلبه نمیشد؛ حتّی شاید بشود گفت اگر عاشقانه این راه را دوست نمیداشت، طلبه نمیشد. خب، روزی که اسلام توفیق پیدا کرده است که یک نظام مبتنی بر یک اندیشه، یک تفکّر و جهان‌بینی را در معرض دید بشریّت قرار بدهد، دیگر روزی نیست که ما اجازه بدهیم یک روز، یا یک ساعت از وقت این جوان با این خصوصیّات، این طلبه هدر برود؛ باید وقت او را به بهترین شکلی پُر کنیم یعنی حوزه باید پُر کند و حوزه باید از وقت او بهترین استفاده را ببرد و از او یک انسانی که میتواند امروز برای نظام اسلامی آبرو باشد و هدف توسعه‌ی اسلام و رواج اسلام و شناخته شدن اسلام را تأمین بکند بسازد. این، یک نظام درسی لازم دارد؛ بدون نظام درسی نمیشود. اینکه ما رها کنیم یک مجموعه‌ی عظیم بیست هزار نفری را و ندانیم که اینها چگونه درس میخوانند، چه درسی میخوانند، با چه هدفی درس میخوانند، در چه حدّی قرار میگیرند، سزاوار نیست.

«3»