بنده به حضور نمایندگان طلّاب در سطوح تصمیم‌گیری حوزه معتقدم و معتقدم که اشتراک نمایندگان طلّاب در سطوح تصمیم‌گیری کمک خواهد کرد به بسیاری از چیزهای خوبی که شما میخواهید اتّفاق بیفتد در حوزه؛ آن حرکت و شور و نشاط جوانی را در طلّاب احیا میکند و زنده میکند و این چیزی است که ما به آن احتیاج داریم. طلبه باید روحیه‌ی جوانی را حفظ بکند با همه‌ی خصوصیّات جوانی؛ البتّه جوانیِ طلبه، جوانیِ نجیبی است. طلبه جوان است؛ نوآوری جوان، گستاخی جوان، ابتکار جوان، بسیاری از قیود را نپذیرفتن که در روحیه‌ی جوان هست، در طلبه [هم] هست و همه‌ی اینها مثبت است امّا قید دین، قید پابندی به ضوابط که در طلبه هست، تکمیل میکند آن روحیّات قبلی را؛ آنها اگر تنها باشد، به گستاخی‌های بیجا و بعضی از حوادثی که در دانشگاه‌ها و در غیر دانشگاه‌ها انسان مشاهده کرده در طول زمانها و حتّی گاهی اوقات به انحرافها منتهی خواهد شد؛ امّا وقتی با تدیّن همراه شد، وقتی با احترام به بزرگ‌تر همراه شد که این در حوزه‌ی علمیّه یک سنّت است؛ سنّت احترام به بزرگ‌تر، احترام به استاد، احترام به پیش‌کسوت: آن که از ما جلوتر است، آن که زودتر از ما درس را شروع کرده، آن که زودتر از ما دوره‌های تحصیلی را یکی پس از دیگری گذرانده؛ یک احترامی طلبه به پیش‌کسوت خودش قائل است وقتی اینها با هم توأم شد، یک جوانیِ نجیبی، یک جوانیِ توأم با صلاحی را در حوزه به وجود می‌آورد. این جوانی تبدیل به پیری نباید بشود. جوان ما ظاهراً جوان، سنّاً جوان، [امّا] روحیّتاً پیر، بی‌نشاط، بی‌حوصله، بی‌ابتکار، ناامید؛ این بسیار چیز بدی است. طلبه باید منشأ امید و شور و نشاط و تحرّک باشد؛ اگر این‌جور شد، آن وقت طلبه در صفوف مقدّم مسائل انقلاب هم شرکت میکند و این شرط، شرط اصلی صلاح حوزه است. اگر کار حوزه به آنجا برسد که طلبه نسبت به مسائل انقلاب احساس بی‌تفاوتی کند، این خطر بزرگی است و نباید بگذارید. این یکی از مهم‌ترین وظایف هر مجموعه‌ی مسئولی در حوزه‌ی علمیّه‌ی قم و بقیّه‌ی حوزه‌های علمیّه است.

«10»