طلبه‌ها باید در صفوف مقدّم باشند؛ اگر جنگ پیش می‌آید، طلبه باید در صفوف مقدّم جنگ باشد؛ و این را ارزش قرار بدهید؛ این حقیقتاً یک ارزش است. آن کسی که در حوزه‌ی علمیّه مشغول درس خواندن است، به مجرّد اینکه اذان حرب، اذان جهاد بلند شد، می‌شتابد به سَمت جهاد فی‌سبیل‌اللّه‌؛ این اصلاً قیمت ندارد. بهترین عناصر طلبه آن کسی است که همین روحیه را در خود داشته باشد و بپروراند که مشمول آن حدیث «مَن لَم یَغزُ وَ لَم یُحَدِّث نَفسَهُ بِالغَزو»6 نشود. اگر هم عملاً وارد میدان جنگ نمیشود، دلش برای میدان جنگ بجوشد؛ حالا یک مانعی پیش آمده و نمیتواند برود امّا دلش آنجا باشد؛ [یعنی] «حَدَّثَ نَفسَهُ بِغَزو» باشد؛ این ارزش بسیار والایی است؛ این روحیه باید زنده بماند. در حوادث گوناگونِ انقلاب، طلّاب حاضر و آماده [باشند]؛ مسئله‌ی آمریکا پیش می‌آید، اظهار نفرت از دشمنان و مستکبرین پیش می‌آید، مسائل خلیج فارس پیش می‌آید،7 مسائل گوناگون دیگری پیش می‌آید، طلبه اوّل کسی باشد که احساس کند مسئولیّتی دارد و آن مسئولیّت را استفسار8 کند و ببیند چیست، و هنگامی که مشخّص شد، در جای مسئولیّت خودش باشد.

«11»