نکته‌ی دوّمی که بلافاصله بعد از این مطرح میشود، این است که این ابرقدرت‌ها، همان‌طور که بارها گفته‌ایم، ابرقدرتی‌شان به تشر زدن و توپ و تشر آمدن است. این همه قدرت افسانه‌ای برای خودشان در ذهنها تصویر کرده بودند؛ ملّتهای دنیا خیال میکردند که اینها یک اشاره بکنند به هر کشوری، نابود خواهد شد؛ بسم‌اللّه‌، شش ماه نیرو جمع کردند، اظهاراتشان این بود که در ظرف روزهای کوتاهی طرف مقابلشان را از بین میبرند؛ تا حالا تا آنجایی که خبرها در دنیا منعکس میشود و ما هم مثل دیگران میفهمیم، آن طرفی که حمله کرده، خوشبخت‌تر و روسفیدتر نیست از آن طرفی که به او حمله شده؛ همان قدر یا بیشتر خسارت داده؛ از نظامی‌هایش هم همان قدر یا بیشتر کشته شده‌اند؛ البتّه چرا، او غیر نظامی زیادی را از مردم عراق کشته که این جنایت است؛ هر یکی‌اش یک قتل است. و آقای بوش12 یک قاتل و یک جنایت‌کار است به خاطر قتل مردم عراق، به وسیله‌ی بمبارانهای شهرها و غیره؛ امّا از نظامی‌ها نخیر، به قدر همدیگر کشته‌اند.

«19»