این کارِ درست و دستهجمعی موجب شد ما از یک چیز واضح غفلت کنیم و آن، این است که ما شیعه را که یک جمعیّت عظیمی در دنیا هستند و در امور سیاسی اجتماعیِ مناطقی از عالم تأثیر دارند و خودشان را به جمهوری اسلامی و به ایران شیعی متّصل میدانند، این مجموعهی عظیم را بتدریج داریم با خودمان بیگانه میکنیم. یعنی کسانی در دنیا پیدا میشوند که به نام شیعه و به عنوان داعیهی شیعه و مرکزیّت شیعه حرف بزنند و کسانی از ضعاف3 به آنها توجّه کنند؛ خب، این خسارت است. مرکز شیعه اینجا است؛ علم شیعه، فقه شیعه، معارف شیعه، علمای شیعه، اغلبیّت قطعی شیعه، حالا که بحمداللّه حکومت شیعه و این سیاستِ به این عظمت و این قدرت، اینجا است؛ آن وقت در عین حال کسانی، حتّی افرادی یا احیاناً سازمانهای کوچکی در گوشه و کنار عالم پیدا بشوند، به نام شیعه حرف بزنند و قبض و بسط کنند و به خیال خودشان از حقوق ضایعشدهای دفاع کنند که آنها ادّعا میکنند و تصوّر برود که این حقوق دارد در منظر و مرئای جمهوری اسلامی ضایع میشود. این اصلاً خسارت بزرگی است اگر چنین تصوّری و چنین توهّمی بشود.