بیانات و مکتوبات 1369
ما کسانی هستیم که دنیا ما را به محبّت امیرالمؤمنین شناخته است: وَ مَعروفینَ بِتَصدیقِنا اِیّاکُم؛5 هم دنیای اسلام ما را به عنوان کسانی که نسبت به علیّ‌بن‌ابی‌طالب تعصّب خاصّی دارند، محبّت خاصّی دارند، وابستگی خاصّی قائلند، اعتقاد مخصوصی دارند [می‌شناسد] و هم بقیّه‌ی مردم دنیا ما را این‌جور شناخته‌اند؛ ما باید خودمان را شایسته‌ی این گمان قرار بدهیم. یک روزی بود که اگر گفته میشد: اَلحَمدُ لِلّٰهِ الَّذی جَعَلَنا مِنَ المُتَمَسِّکینَ بِوِلایَةِ اَمیرِالمُؤمِنین وَ اَولادَهُ المَعصومین عَلَیهِمُ السَّلام،6 خیلی‌ها شک میکردند که این حرف راست است و حق هم داشتند شک کنند. [میگفتند] ما خدا را حمد کنیم که متمسّک به ولایت امیرالمؤمنین هستیم؟ آن روزی که در این کشور، ولایت، ولایت آمریکا بود، ولایت صهیونیست‌ها بود، ولایت اسرائیل بود، ولایت اعداءاللّه بود و نظام اجتماعی تحت تأثیر افکار و فرهنگ و رفتار و خواست و اراده و عاطفه‌ی دشمنان خدا بود، ما چطور حق داشتیم بگوییم «اَلحَمدُلِلّهِ الَّذی جَعَلَنا مِنَ المُتَمَسِّکین»؟ بله، بخش بزرگی از مردم در دلها متمسّک بودند به محبّت و اعتقاد داشتند به ولایت امّا ولایت بیش از این است؛ امروز ملّت ما میتواند حمد کند خدا را بر تمسّک به ولایت امیرالمؤمنین. راه انقلاب ما، راه ولایت امیرالمؤمنین بود، راه حکومت علوی بود، راه اسلام بود که علی (علیه السّلام) برترین و بزرگ‌ترین پیشاهنگ اسلام و منادی اسلام و سردار اسلام و مجاهد راه اسلام است. برای اسلام زندگی کرد، برای اسلام شهید شد و نور و پرتو مشعل وجود او در راه اسلام تا امروز پرتوافشانی کرده.