بیانات و مکتوبات 1369
*خطبه‌ی دوّم* بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحیم الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابی‌القاسم محمّد و علی آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین سیّما علیّ امیرالمؤمنین و الصّدّیقة الطّاهرة سیّدة نساء العالمین و الحسن و الحسین سبطی الرّحمة و امامی الهدی و علیّ‌بن‌الحسین سیّد السّاجدین و محمّدبن‌علیّ الباقر و جعفربن‌محمّد الصّادق و موسی‌بن‌جعفر الکاظم و علیّ‌بن‌موسی الرّضا و محمّدبن‌علیّ و علیّ‌بن‌محمّد و الحسن‌بن‌علیّ و الخلف القائم المهدیّ حججک علی عبادک و امنائک فی بلادک و صلّ علی ائمّة المسلمین و حماة المستضعفین و هداة المؤمنین. اوصیکم عباداللّه بتقوی اللّه. در این ایّام که مصادف با بزرگ‌ترین عید انقلاب عظیم ملّت ما است، یعنی عید پیروزی، چند حادثه‌ی دیگر نیز هست که به آنها اشاره میکنم و سپس به بعضی از مسائل مربوط به انقلاب خواهم پرداخت. روز دوشنبه بیست‌ودوّم [بهمن]، روز وفات موسی‌بن‌جعفر (علیه الصّلاة و السّلام) و شهادت این بزرگوار پس از سالها تحمّل حبس و شکنجه است. آن جهاد عظیم با شهادتی جان‌گزا پایان یافت. باید آن روز را گرامی بداریم. روز بیست‌ودوّم [بهمن] هم هست؛ احترام و تجلیل آن بزرگوار را در قالب و چهارچوب حرکتی که ملّت ایران در بیست‌ودوّم بهمن میکنند، انجام خواهند داد تا بیست‌ودوّم بهمن را که شعاعی از انوار طیّبه‌ی مقدّسه‌ی موسی‌بن‌جعفر (علیه الصّلاة و السّلام) و بقیّه‌ی اهل‌بیت معظّم و مکرّم است، با نام و یاد این بزرگواران، بیشتر ارزش و معنویّت ببخشند.