برادران عزیز! دوازده سال از آن روزها گذشته است؛ در این دوازده سال، شما که در راه بودید، شاید کمتر بتوانید ارزیابی کنید این راه را از کسانی که از بیرون نگاه میکردند؛ از کسانی که در آینده نگاه خواهند کرد؛ از کسانی که با چشمهای دوستی یا دشمنی، رفتار شما را در این دوازده سال سنجیدند. این دوازده سال اگرچه زمان کوتاهی است در عمر شما و در عمر یک ملّت، امّا یک دنیا حادثه، یک دنیا تجربه در این دوازده سال نهفته است. آن روزی که این انقلاب پیروز شد، ارزشهای معنوی در دنیا مرده بود و ارزشهای مادّی بر همه‌ی ارکان زندگی ملّتهای عالم حاکم بود. این انقلاب بر پایه‌ی ارزشهای معنوی سر بلند کرد. امروز یک نگاه بکنید در دنیا، می‌بینید پایه‌های مادّیگری لرزیده است؛ انقلابهایی که بر اساس مادّه‌گری به دنیا آمده بود، مثل بازیچه‌ی کودکان فرو ریخته است؛ آن امپراتوری و نظامی که به مادّیگری افتخار میکرد، یعنی نظام مارکسیستی و سوسیالیستی که یک امپراتوری بزرگی تشکیل داده بود و افتخار میکرد به ضدّیّت با معنویّت و دین، متلاشی شده و از بین رفته است.

«16»