امّا معنای صحیح انتظار دارای ابعادی است که توجّه به این ابعاد، برای کسی که میداند چقدر در فرهنگ اسلام و شیعه به انتظار اهمّیّت داده شده است، بسیار جالب است. یک بُعد، این است که انتظار به معنای قانع نشدن به وضع موجود است. «انتظار داریم» یعنی هر چه خیر و عمل خوب انجام داده‌ایم و به وجود آمده است، کم و غیر کافی است؛ منتظریم تا ظرفیّت نیکیِ عالم پُر بشود. یک بُعد دیگر از ابعاد انتظار، دلگرمی نسبت به آینده برای مؤمنین است؛ انتظار مؤمن یعنی اینکه تفکّر الهی این اندیشه‌ی روشنی که وحی الهی بر مردم عرضه کرده است یک روزی سراسر زندگی بشر را فرا خواهد گرفت. یک بُعد انتظار این است که منتظر، با شوق و با امید حرکت میکند؛ انتظار یعنی امید. و انتظار، ابعاد گوناگون دیگری هم دارد؛ ما ملّت منتظر، ملّتی که به امید پیشرفت و به امید موفّقیّت اقدام کرد، تلاش کرد، انقلاب کرد و موفّق شد، برای انتظار، باید امروز یک باب بخصوصی در زندگی خودمان باز کنیم.

«3»