بیانات و مکتوبات 1369
محتواها آموزنده [باشد]؛ نه به معنای ساده‌ی آموزندگی که یک درسی کسی آنجا بیان کند؛ آموزنده با همان معنای عمیقش، یعنی کیفیّت‌دهنده و پرورش‌دهنده‌ی روح یا فکر مخاطب خودش و جهت‌دهنده‌ی به تلاش او و زندگی او؛ و این البتّه نخواهد شد مگر آن وقتی که قالبها و شکلها هم به تناسب اهمّیّت و عظمت این مسئولیّت، کیفیّت لازم را پیدا بکند. باید به اینجا برسیم؛ صداوسیما هر مقدار کمتر از این باشد، کم است. به این ترتیب میشود استنباط کرد و استنتاج کرد که هر روزی، صداوسیما باید بهتر از روز قبل باشد؛ یعنی این حرف «مَن ساویٰ یَوماهُ فَهُوَ مَغبون»،3 در مورد صداوسیما حقیقتاً صدق میکند؛ یعنی اگر صداوسیما امروزش مثل دیروز بود، پیدا است که ما به سمت کمال حرکت نمیکنیم، یعنی از مسئولیّت دور افتاده‌ایم. چون صداوسیما الان که در حدّ اعلای مطلوب نیست و کسی ادّعای این را ندارد نه خود آقایان مسئولین صداوسیما برداشتشان این است و نه دیگران؛ ما هم پیش دیگران و مردم کشورهای دیگر که ممکن است از ما بپرسند «رادیو و تلویزیون شما چه جوری است»، چنین ادّعایی را نمیکنیم ادّعا نمیکنیم که کامل است، شکّی نیست که کامل نیست؛ پس باید کامل بشود. مگر میشود قانع شد به یک حدّی در زندگی بشر، چه برسد این‌طور چیزهای انقلابی و مؤثّر؟ پس بایستی هر روزی بهتر از روز گذشته بشود و سیاست‌گذاری بر این اساس باید انجام بگیرد. از این [حرف] به این نتیجه میرسیم که خود سیاست‌گذاری هم یک امر متطوّری4 است؛ در حال تحوّل دائمی است. این‌جور نیست که این سیاستی که امروز گذاشته شد تا ابد کفایت بکند. مقصود از سیاست‌گذاری این [است].