حالا اگر این سفر بخواهد تحقّق پیدا کند، شرایطی دارد که در رساله‌ها شرایط آن را مفصّلاً ذکر کرده‌اند قصد سفر داشته باشد و غیره یکی از این شرایط که من امروز خواستم عرض بکنم، این است که باید انسان از حدّ ترخّص خارج بشود تا احکام سفر مترتّب بشود. فرض بفرمایید روز ماه رمضان شما از شهری که در آن ساکن هستید یا قصد اقامه‌ی ده روز کرده‌اید، میخواهید بروید مسافرت؛ مادامی که از حدّ ترخّص خارج نشدید، اگر نماز خواندید، حق ندارید شکسته بخوانید و حق ندارید روزه‌تان را بشکنید. وقتی از حدّ ترخّص عبور کردید و گذشتید، آن وقت احکام سفر، بار خواهد شد. حدّ ترخّص هم این است که شما به جایی برسید که دیوارهای شهر را دیگر نبینید و شبح شهر در آنجا دیده نشود. بعضی‌ها وقتی میخواهند یک روزی از روز ماه رمضان را مسافرت کنند و قصد دارند سفر بروند، چون میدانند که بعد از سفر، روزه‌ی آنها شکسته خواهد شد، از صبح مثلاً ساعت هشت صبح، نُه صبح که هنوز سفر نرفته‌اند، احکام روزه را دیگر بر خودشان مترتّب نمیکنند؛ صبح می‌نشینند صبحانه میخورند و هنوز سفر شروع نشده یا از حدّ ترخّص خارج نشده، آثار سفر را بار میکنند؛ این درست نیست. آن روزی که شما قصد دارید مسافرت کنید، آن روز شما هنوز روزه‌اید؛ بعد از آنکه اذان صبح گفته شد، شما صائم هستید و حق ندارید هیچ یک از مفطرات2 را انجام بدهید تا وقتی که سفر شروع بشود و از حدّ ترخّص هم خارج بشوید. صلوات بفرستید.

«2»