عمدهی تلاش آقایان در دانشگاهها باید این باشد که متعلّق به همهی دانشجویان باشند، حتّی آن دانشجویی که از لحاظ خط و ربط، مورد پسند شما نیست. البتّه کار سختی است، شاید بعضی از جاها ناممکن هم بشود لکن همه جا اینجور نیست. به نظر بنده در بسیاری از جاها، و شاید بتوانیم بگوییم در اغلب جاها، این ممکن است که روحانی جوری مشی کند، جوری عمل بکند که حتّی آن دانشجویی که از لحاظ مشی سیاسی و فکر سیاسی و به قول معروف خط و ربط، او را قبول ندارد، بگوید انصافاً آقای خوبی است؛ یک جایی دردِ دلی داشته باشد، مشکل روانیای داشته باشد، عقدهای در ذهن و فکرش داشته باشد، باز میبیند این آقا ملجأ است؛ یک وقتی میخواهد یک نماز درستی بخواند، برود پشت سر او در مسجد نماز بخواند. باید در این جهت سِیر بشود در دانشگاهها؛ نه اینکه دفتر نمایندگی، یک طرف قضیّه باشد در مقابل بعضیها؛ این مصلحت نیست.