شرط سوّم که این هم خیلی مهم است، این است که آن کسی که میرود دانشگاه، بداند که نحوه‌ی تأثیر، نحوه‌ی رابطه‌ی او با این محیط و این مخاطب اثباتاً و نفیاً تأثیر بسیار بزرگی دارد در امور مهمّی. نگوید حالا [مهم نیست]. یک وقتی ما مسافرت میکردیم اینجا و آنجا برای منبر. [مثلاً] یک جا میرفتیم منبر، آدم میفهمید منبرش خراب شد آدم روی منبر خودش میفهمد که دیگر خراب کرد میگفتیم حالا خراب شد که خراب شد؛ حدّاکثر این است که دهه‌ی بعد دعوت نمیکنند، یا پولی که میخواست پاکت سنگین‌تری بدهد، سبک‌تر خواهد داد دیگر حالا خب، فَلیَکُن؛10 مشکلی نیست یا خواهند گفت این آخوند تازه‌کار است، یک منبریِ دیگر را جای من دعوت میکنند. تأثیر بد گفتن من و خراب کردن من همین قدر است؛ خب باشد، [امّا] یک وقت انسان میفهمد نه، اگر اینجا خراب کرد، اثرش اثر تعیین‌کننده است.

«7»