بیانات و مکتوبات 1369
بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحیم اوّلاً لازم میدانم تشکّر کنم از همه‌ی شما برادران و خواهران که از راه‌های دور و شهرهای مختلف تشریف آورده‌اید و شروع هفته‌ی وحدت و ایّام مبارک ولادت را برای ما حقیقتاً مبارک کردید. جلسه، جلسه‌ی عجیبی است؛ برادران و خواهرانی که اینجا هستید، هر کدامتان به نحوی بوی جهاد و شهادت و فداکاری و ایثار را میدهید؛ هر کدام به نحوی بوی پیغمبر و یاران پیغمبر را میدهید. عطر فداکاری و نور ایثار در فضا به برکت وجود شما پراکنده است و من حقیقتاً وقتی شما عزیزان چه آزادگان عزیز، چه جانبازان عزیز، چه خانواده‌های عزیز شهدا را این‌جور پُرشور و مصمّم مشاهده میکنم، این امید را عمیق‌تر در قلب و جان خود می‌یابم که دعای امام عزیز ما مستجاب شد و دعوت نبیّ اکرم (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) به وسیله‌ی شما عزیزان در دنیای مادّیِ امروز قابل گسترش است. شماها نور اسلام، نور انقلاب، نور ایمان در جبین پاک خودتان دارید. حقیقتاً جای امام خالی است که شما فرزندان صالح خود را، این دلهای آماده را، این قدمهای استوار را، این عزمهای محکم و مستحکم را ببیند که هیچ عاملی نتوانسته آنها را تحت تأثیر قرار بدهد.