این کسانی که شعار اتّحاد مسلمین، وحدت مسلمین، برادری مسلمین را میدهند، دشمن مسلمانها نیستند، دوست مسلمانهایند؛ اینها خیر مسلمانها را میخواهند؛ اینها میخواهند همه‌ی مسلمین عالم عزیز باشند. چه فایده‌ای دارد در داخل جامعه‌ی اسلامی، که مسلمانها از مذاهب مختلف روبه‌روی هم بِایستند، بنا کنند دائم به همدیگر ضربه زدن؛ از آن طرف هم دشمن بیاید هر دوی اینها را محاصره کند، سرِ اینها را به هم بکوبد، خودش بنشیند تماشا کند و استفاده بکند؟ این خوب است؟ اگر ما میگوییم شیعه و سنّی در کنار هم قرار بگیرند، [یعنی] شیعه، شیعه بماند، سنّی، سنّی بماند؛ ما کِی به عالم تسنّن گفتیم بیایید با این حرف ما که میگوییم وحدت [داشته باشیم]، شیعه بشوید؟ ما چنین چیزی نگفتیم. هر کسی خواست شیعه بشود، از طریق علمی، از طریق مباحثات عالمانه؛ آنها هم آزادند بروند کار خودشان را بکنند. ما نمیگوییم شما مذهبت را عوض کن؛ ما میگوییم شیعه و سنّی همیشه باید سر عقل باشند همچنان که بحمداللّه در دوران انقلاب اسلامی در کشور ما مشاهده شد و نگذارند دشمن از اختلافات اینها سوء استفاده کند؛ هفته‌ی وحدت برای این است.

«6»