1. در ابتدای این دیدار، جمعی از شاعران به قرائت اشعار خود پرداختند. 2. آقای احمد عزیزی مثنوی‌ای با این مطلع قرائت کردند: «در همهمه‌ی خداست انسان / گویی رمه‌ی خداست انسان» 3. آقای یوسفعلی میرشکّاک 4. اثر شیخ محمود شبسترى 5. آقای علی معلّم دامغانی 6. آقای احمد عزیزى 7. ترصیع در لغت به معنى جواهر در چیزی نشاندن است؛ امّا در اصطلاح، آرایه‌ای ادبی است که در قرینه‏هاى نظم یا نثر، هر لفظى با قرینه‏ى خود در وزن و حروفِ رَوى مطابق باشد. مانند: «ای مصوّر ز تو کمال وفا/ وی منوّر ز تو جمال صفا». 8. عروض از اقسام علوم ادبى است که موضوع آن، بحث در وزن و آهنگ شعر است و در مورد چگونگى ایجاد وزن، انواع وزن، صحّت و سقم آن و برخى از شگردهایى که مخصوص کلام منظوم است، بحث میکند. 9. اشاره به کتاب «کفشهای مکاشفه» که مجموعه‌ای از ۸۶ مثنوی آقای احمد عزیزی است که در یک مجلّد گردآوری شده است. 10. بحثی فلسفی و عرفانی راجع به مخلوقات و آفریدگان، و خلاصه‌ی آن این است که در دار وجود، يک وجود بيش نيست و آن، ذات اقدس اللّه است و ساير اعيان وجود، هر چه هستند و هر كه هستند، جلوه‌های فعلی و شئون ذاتی و اسما و صفات و نمود و ظهور او میباشند. 11. یکی از سبکهای مهمّ ادبیّات فارسی در میانه‌ی سده‌ی هفتم تا نهم هجری. اغلب در عراق عجم، یعنی اصفهان و دیگر نواحی مرکزی ایران و فارس و کرمان رواج داشت و به همین سبب در دوران اخیر «سبک عراقی» نام گرفت. به لحاظ چهارچوب زبان، همان چهارچوب فارسی قدیم، یعنی سبک خراسانی است که بسیاری از مختصّات کهن خود را از دست داده است و تا حدودی مختصّات جدید یافته است و آن مقدار از مختصّات سبک خراسانی که در آن مانده است، به لحاظ بسامد با دوره‌ی قدیم متفاوت است.

«15»