منظور از قواعد، قواعد لفظی به معنای وزن و قافیه نیست که در سبکهای مختلف این قواعد یکسان نیست، بلکه یک چیزهای دیگری است؛ مثلاً شعر بایستی یک انسجام طولی داشته باشد؛ یعنی باید از اوّل شعر تا آخر شعر که شما میخوانید جز غزل؛ غزل هم حتّی به یک معنا آن ارتباط را دارد؛ اگرچه معروف شده که ندارد خب یک انسجام داشته باشد؛ یک قطعه، یک قصیده، انسجام میخواهد؛ یک مثنوی که به طریق اولیٰ انسجام میخواهد. نمیشود که ما دو بیت را پشت سر هم بخوانیم، که ربط بیت دوّم به بیت اوّل معلوم نباشد یا آسان نباشد و نشود ارتباط داد؛ این اصلاً خروج از قواعد شعر است. این یک نکته است.

«8»