خوشبختانه ملّت ایران و شما افسران و جوانان و دانشجویان، این تجربه را به چشم خودتان دیدید. فرق است میان این‌جور تجربه کردن و در کتابها خواندن. خودتان تجربه کردید که یک ملّت، یک سازمان نظامی وقتی مبارزه میکند، ایستادگی میکند، چه افتخاری نصیب او میشود؛ این پیروزی بدون شک مرهون ایستادگی‌ها بود. حوادثی که در منطقه اتّفاق افتاد و آنچه به مسائل بین‌المللی مربوط میشد، آن وقتی میتوانست به پیروزی ملّت ایران منتهی بشود که نیروهای مسلّح از خودشان قدرت و توانایی لازم را نشان داده باشند و [شما] نشان دادید و پیروزی را نصیب خودتان و ملّت قهرمان و شجاعتان کردید. ملّتی که نمیتواند از خودش دفاع بکند، در هیچ یک از حوادث عالم و در هیچ گونه از معادلات جهانی چیزی نصیبش نخواهد شد. ملّتی که چشم به دست بیگانگان و دل به امید کمک آنها دارد، در هنگام خطر نمیتواند از خودش دفاع کند. آن ملّتی در خور احترام است که بتواند جوانهایی را در سِلک3 نیروهای مسلّح خود منتظم کند و به آنها، آن قدرت، آن ایمان، آن باور و آن امید را ببخشد که بتوانند در روز خطر از او دفاع کنند. ملّت ما این عظمت را داشت و نیروهای مسلّح ما این تجربه‌ی دشوار امّا شیرین را از سر گذراندند.

«2»