بیانات و مکتوبات 1369
این دو جادّه در طول مسیر با یکدیگر همسایه‌اند و حرکتِ از یکی به آن دیگری، در کمال آسانی است. راه، راه نزدیکی است؛ اگر ما که خدای ناکرده داریم در جادّه‌ی دوّم حرکت میکنیم و از لحاظ اخلاق نفسانی و شخصی به سمت پایین میرویم، اراده کنیم که وارد آن جادّه‌ی دیگر بشویم و به سمت بالا و تعالی حرکت کنیم، در هر آنی این کار میسور است؛ وَ اَنَّ الرّاحِلَ اِلَیکَ قَریبُ المَسافَة.9 کسی که به سمت خدا حرکت میکند، راه او نزدیک است. [اگر] بخواهیم وارد راه خدا بشویم، مسافتِ بسیار نزدیکی است؛ از این جادّه‌ای که اهل آن دارند به سمت سقوط و به سمت پایین میروند یک قدم بردارید، وارد آن جادّه‌ای میشویم که اهل آن دارند شتاب میکنند به سمت سعادت ابدی، به سمت نور، به سمت جایگاه صدّیقین و ملأ اعلیٰ؛ [اگر] یک قدم برداریم.