زندگی انسان دائماً بر روی دو جادّه‌ی موازی است: یک جادّه آن است که روندگان روی آن جادّه دائم دارند به سمت بالا میروند؛ جادّه‌ی دیگر آن راهی است، آن جادّه‌ای است که روندگان آن دارند به طرف سِفل،6 به طرف پایین، به طرف درّه، به طرف جهنّم حرکت میکنند. این دو جادّه در کنار همند، موازی با یکدیگرند، خطّ سِیر این دو جادّه کاملاً مثل هم است. آنهایی که دارند به طرف سقوط و نزول و سِفل حرکت میکنند، از همان جایی دور میشوند که پویندگان آن جادّه‌ی دیگر دارند به آنجا نزدیک میشوند؛ از خدا دور میشوند، به شیطان و به دوزخ نزدیک میشوند. آن کسانی که دارند به طرف عِلو،7 به طرف بالا، به طرف تعالی، به سمت نور، به سمت خدا، به سمت توحید و نزاهت8 اخلاقی و طهارت جان حرکت میکنند، از همان جایی دارند دور میشوند و فاصله میگیرند که آن گروه دیگر دارند به سمت آن سقوط میکنند.

«5»