امروز چشم جهانی نگران من و تو است؛11 دنیایی متوجّه ما است، متوجّه این ملّت است. میلیون‌ها دل، در هوای این ملّت و هوای هدفهای این ملّت دارند میتپند. شما الگو شدید؛ شما «شُهَداّْءَ عَلَی النّ‌اس»12 شدید؛ شما پرچم‌دار آزادی و ایستادگی در مقابل تحمیل قدرتهای ظالم و مستکبر جهانی شدید. امروز ملّتها جرئت میکنند اظهار کنند که میخواهند زیر بار قدرتهای بزرگ نباشند؛ یک روزی بود که این جرئت از ملّتها گرفته شده بود و اجازه به آنها داده نمیشد. شما این راه را باز کردید؛ این ملّت به دنیا شجاعت داد. رفتار این ملّت بود که همراه با قاطعیّت و هدایت قویّ آن امام ملکوتی و آن رهبر بی‌نظیر راه را باز کرد و ملّتها را تشجیع کرد و استکبار را کوچک کرد و به او احساس حقارت داد؛ معلوم شد که انسانها و ملّتها دارای قدرتند. قدرت ذاتی ملّتها را انکار میکردند؛ ملّتها را سپرده بودند دست قدرتهای پوشالی کشورها که عروسکهایی بودند در دست قدرتهای جهانی. امروز آن‌جور نیست که ملّتها قدرت ذاتی خودشان را نفهمند؛ بیدار شده‌اند. البتّه به حَسَب قدرت ظاهری، امروز استکبار خیلی قوی است؛ به حَسَب ظاهر در میدان سیاست و اقتصاد، آمریکا خیلی قوی و درشت شده؛ امّا به همین نسبت آسیب‌پذیرتر، توخالی‌تر، و در واقع از قدرت ملّتها خائف‌تر و ترسان‌تر [شده]. این وضع این ملّت است که دنیا را این‌جور به وظایفشان، به حقوقشان آشنا کرده. بار این مسئولیّت بر دوش شما، بخصوص مسئولین است. ما باید احساس کنیم که چه مسئولیّت سنگینی بر دوش ما است؛ مسئولیّت به سرانجام رساندن این بار سنگین. ما باید لحظه‌ای غفلت و کوتاهی نکنیم؛ لحظه‌ای سردی و یأس و افسردگی را در هیچ کس نه تنها در خودمان تحمّل نکنیم.

«8»