بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحیم الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابی‌القاسم محمّد و علی آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین سیّما بقیّة اللّه فی الارضین. السّلام علیک یا شهر اللّه الاکبر و یا عید اولیائه.1 اوّلاً یک تذکّر کوتاهی درباره‌ی مسائل مربوط به عید فطر [بدهم]. یک مسئله، مسئله‌ی فطریّه است که مکرّر گفته شده، که هر کسی برای خودش و عائله‌اش، برای هر کدام واجب است به قدر تقریباً سه کیلو از قوت غالب اداء کند. قوت غالب یعنی آن چیزی که به طور غالب مردم از آن برای تغذیه استفاده میکنند؛ مثلاً گندم. نظرات مختلفی هست در باب اینکه آیا غیر از غلّات اربع،2 جنس دیگری را میشود داد یا نه، یا کدام ترجیح دارد؛ چون در وضع کنونی مردم ایران، تقریباً این مسائل تفاوتی ایجاد نمیکند، لذا اگر برای هر فطریّه‌ای به قدر سه کیلو گندم، یا قیمت آن را در نظر بگیرید، این قطعاً مُجزی3 است. از غروب روز آخر ماه، یعنی شب عید فطر، این واجب به عهده‌ی مکلّف می‌آید و احتیاط این است که آن را قبل از اداء نماز عید فطر برای کسی که در نماز عید فطر شرکت خواهد کرد و آن را به جا خواهد آورد تأدیه کند. بنابراین اگر شما امشب، فطریّه را از مالتان جدا کنید و حساب کنید چقدر به عهده‌ی شما است، پول آن را کنار بگذارید و فردا صبح قبل از آنکه به نماز عید بروید، آن را اداء کنید، این بهترین وجه است. البتّه اگر اداء نکردید، بعد از نماز عید فطر هم اداء کنید، ایرادی ندارد. احتیاط این است که اهل هر شهری زکات فطر خودشان را به فقرای همان شهر بدهند. حالا دستگاه‌هایی مثل کمیته‌ی امداد این پولها را از مردم میگیرند و در موارد خودش مصرف میکنند که کار مثبت و خوبی است؛ بهتر این است که این جهت را رعایت کنند؛ یعنی موافق احتیاط است.

«1»