مردم پشت سر دولت و مسئولین و مدیران لایق این کشور که حقیقتاً نعمت خدا است؛ بارها به دوستان این را من گفته‌ام؛ من هر وقت یادم می‌آید چنین رئیس‌جمهوری14 و چنین مسئولینی را، از اعماق دل خدا را شکر میکنم، با همه‌ی وجود خدا را شکر میکنم؛ مردم قدر بدانند که میدانند؛ همکاری کنند هستند، [اگر] محکم بِایستند، بدون شک محاصره‌ی اقتصادی و خباثتهای گوناگون آمریکا و اذناب آمریکا هم در زمینه‌ی اقتصادی نخواهد توانست کاری بکند و تمام این مشکلاتی که وجود دارد، با سرانگشت لیاقت و کفایت مسئولان مؤمنی که مردم را پشت سر خودشان دارند، باز میشود؛ هیچ تردیدی در این نیست. برای همین هم هست این حقایق را یعنی این صلابت ملّت ایران را دشمنان ما در خارج میدانند و می‌بینند. آنهایی هم که بیهوش و گیج و دیرفهم باشند و در روال معمولی شما ملّت، قدرت شما را نفهمند، در مثل روز قدس که پیش می‌آید، میفهمند. این تفاله‌های سیاسی، این فرارکرده‌ها، این پس‌مانده‌ها و زباله‌های سیاسی این ملّت که بیخ ریش اربابهایشان در این گوشه و آن گوشه‌ی دنیا هستند، سر میکشند، از هم میپرسند از ایران چه خبر؛ خبر، خبر روز قدس است در ایران؛ خبر، خبر روز بیست‌ودوّم بهمن است در ایران؛ خبر، اتّحاد مردم و ایستادگی‌شان در مقابل هر گونه توطئه‌ی دشمنان است. دل خودشان را خوش نکنند به وجود اختلافات و جناح‌بندی‌ها در مسئولین کشور. از اوّل انقلاب از این حرفهای متناقض و غلط و مسخره‌آمیز داشتند. اگر تحلیل‌های همین محافل سیاسی، همینهایی که رادیوها را میگردانند و دولتها را خط میدهند، نسبت به اشخاص جمهوری اسلامی از اوّل انقلاب تا حالا را، کسی پهلوی هم بگذارد، یقین خواهد کرد که اینها یا خیلی ابلهند یا تعمّداً خودشان را به بلاهت میزنند یا خدازده‌اند. هر روزی نسبت به شخصیّت‌ها یک قضاوتی [میکنند]؛ یک شخص واحدی یک روز تندرو است، یک روز معتدل است، یک روز سازش‌کار است؛ یک روز متعصّب است، یک روز محبوب میان مردم است، یک روز مغضوب مردم است! از نظر آنها دو نفر یک روز با هم دوستند، یک روز ضدّند! نمیفهمند رابطه‌های معنوی و الهی یک نظام اسلامی را؛ خدا را شکر که نمیفهمند. خدا را شکر که «ذَهَبَ اللهُ بِنورِهِم»؛15 خدا نور را از دلهای اینها و تشخیص را از مغزهای اینها گرفته. چه اختلافی؟ چه جناح‌بندی‌ای؟

«12»