برادران و خواهران! ما باید از همه‌ی خطاهای خود توبه کنیم. آنجایی که امام سجّاد (علیه الصّلاة و السّلام) و امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) و این بزرگواران که در نورانیّت، در میان آحاد بشر جز تعداد معدودی بی‌نظیر بودند، استغفار میکنند و با زبانهای گوناگون و با نفَسهای سوزان توبه میکنند، بنده و امثال بنده هیچ لحظه‌ای را نباید از دست بدهیم برای بازگشت به خدا و طلب مغفرت و انابه‌ی به پروردگار. تقوا را پیشه‌ی خود بکنید در تمام اعمال شبانه‌روز؛ یعنی مراقب گفتار و کردار و عمل و تصمیم و اقدام خودتان باشید و نگذارید هواهای نفسانی، شما را از راه خدا و از تکلیف الهی منحرف بکند. شیطان به اتّکاء نفس امّاره‌ی ما و هواهای نفسانی ما و خودخواهی‌های ما و منیّتهای ما و هوسهای ما، ما را از صراط‌المستقیم الهی منحرف میکند؛ باید مواظب باشیم؛ مانند مواظبت آن کسی که در پیچ‌وخم‌های یک راه کوهستانی خطرناک، مراقب هر حرکت و هر قدم پیشرفت خود است؛ این تقوا است؛ مراقب بودن، خدا را در همه‌ی کارها شاهد و ناظر دانستن، از خطاها و اشتباهاتی که سر میزند، زود توبه کردن، به خدا اتّکاء کردن، از خدا کمک خواستن، به خدا التجاء5 بردن.

«5»