اوّل یک جمله در باب این شهید بزرگوار بگویم. چون مسئله‌ی عالِم متفکّرِ فیلسوفِ یگانه‌ی ما، مرحوم آیت‌اللّه مطهّری (رضوان اللّه علیه)، مسئله‌ی یک یاد خشک و خالی نیست که کسی زحمتی میکشد و از دنیا میرود یا زحمتی میکشد و شهید میشود و ما لازم است از او یاد کنیم و شکرانه‌ی زحمات او را بداریم؛ بلکه مسئله، مسئله‌ی یک جریان فکری است در جامعه‌ی ما که هر چه میگذرد، برجستگی بیشتری پیدا میکند. در زمان حیات آن شهید کسانی که او را می‌شناختند، زیاد نبودند و کسانی که به عمق برجستگی و نورانیّت فکری او آشنا بودند، باز هم کمتر بودند، امّا امروز در محیط ذهنی انقلاب، جریان فکری شهید مطهّری یک جریان ممتازی است. این کتابها و مباحث و گفتارهایی که آن عالِم دلسوز و مؤیّد من‌عنداللّه به آنها پرداخته است، مطالبِ یکایکْ لازم و حیاتی برای جامعه است؛ چه مباحث اجتماعی، چه مباحث فکری، چه مباحث عمومی و چه مباحث فلسفی خاص، همه‌ی اینها چیزهای لازمی است. البتّه همه نمیتوانند از این کتابها استفاده کنند؛ سطح خاصی دارد، امّا میشود کاری کرد که از این مطالب همه‌ی جامعه‌ی ما و جوانهای ما استفاده کنند.

«2»