بیانات و مکتوبات 1369
آقایان! یک نکته‌ای که من میخواهم عرض بکنم، این است که هر جا اسلام باشد، ردّ ارکان نظام سلطه‌ی جهانی هم در آنجا هست. هر جا اسلام تشکیل بشود، ضدّیّت با ظلم، ضدّیّت با تجاوز، ضدّیّت با استعمار و استثمار، ضدّیّت با تحقیر مردم و ضدّیّت با بقیّه‌ی ملامح10 و نشانه‌های نظام سلطه در امروز دنیا [نیز] در آنجا هست؛ لذاست که جمهوری اسلامی با نظام کنونی تسلّط و اقتدار در دنیا مخالف است. ما با تشریفات موجود دنیا مخالفتی نداریم؛ خب، هر جایی یک عرف مراوداتی دارد، عرفهای معمولی ملّتهای گوناگون دنیا را ما قبول داریم امّا این را که در میدان زندگی و سیاست، چند کشور بزرگ و ثروتمند حق دارند سرنوشت کشورهای دیگر را به دست بگیرند، قبول نداریم؛ این را که فرهنگ فساد و ابتذال از جوامع اروپایی و آمریکایی باید سرریز بشود و سرازیر بشود به سمت جوامع دیگر که هر کدام فرهنگی دارند، قبول نداریم؛ اینکه هر چه اروپایی آن را خوب میداند، باید به نظرِ همه‌ی ملّتها خوب باشد، ولو در نظر فرهنگ خود آن ملّت چنین خوبی‌ای هم ندارد و هر چه او بد میداند، باید بد باشد، ولو از نظر فرهنگ آن کشورها، بدی‌ای ندارد [همین] وضعی که امروز در دنیا هست ما این را قبول نداریم. امروز در دنیا روی یک چیزهایی حسّاسیّت هست: روی کتک خوردن زن به وسیله‌ی شوهر امروز در دنیا حسّاسیّتی نیست؛ مردها در اروپا و آمریکا خیلی راحت زنهایشان را کتک میزنند، نه اینکه همه، امّا هست، وجود دارد؛ روی ظلم کردن داخل خانواده از سوی مرد به زن خیلی حسّاسیّتی در دنیا نیست. آمارهایی که نشان میدهند، نشان‌دهنده‌ی این است که پدرها و شوهرها در خانواده‌های آمریکایی و اروپایی، خیلی راحت به فرزندانشان، به همسرانشان ظلم میکنند؛ خیلی جنجالی هم روی این در دنیا نیست، امّا روی پوشش زن حسّاسیّت هست. اگر یک کسی، یک شخصیّتی، یک فیلسوفی یا یک نظام و یک سیاستی، با عریان بودن زن مخالفت کند، این را هُو میکنند در دنیا؛ این‌جوری است. روی بسیاری از فسادها، بسیاری از روشها و عادات حسّاسیّتی نیست. اگر یک کشوری به عنوان یک سیاست با مشروبات الکلی مخالفت بکند، این را در دنیا هُو میکنند، لبخند تمسخر میزنند، او را مرتجع مینامند. این فرهنگِ کجا است؟ این عریانی زن به عنوان یک سنّت، این رواج مسکرات به عنوان یک رسم رایج، مال کجا است؟ این مال اروپا است؛ از فرهنگ قدیمی اروپایی ناشی شده است؛ حالا در جاهای دیگر دنیا هم این رسم حجّیّت پیدا کرده؛ اگر کسی با آن مخالفت کرد، کأنّه مرتکب گناه کبیره‌ای شده!