بیانات و مکتوبات 1369
البتّه اتّحاد و یگانگی و وحدت کلمه شرط اصلی است؛ چه در سطح جهان اسلام، یعنی برداشتن این ناسیونالیسم‌ها و ملّت‌گرایی‌ها، عرب و عجم و ترک و فارس و بقیّه‌ی این قومیّتها و ملّیّتها که از لحاظ مذهبی، شیعه و سنّی و فِرَق گوناگون اهل تسنّن و فِرَق گوناگون شیعه باید این اختلافات را کنار بگذاریم، با هماهنگی و با تکیه‌ی بر نقاط مشترک؛ [البتّه] نقاط مختلفٌ‌فیه هم باشد؛ هر اختلافی و دوگانگی‌ای که به معنای دعوا نیست؛ خب، یکی از یک فقه تبعیّت میکند، یکی از فقه دیگر؛ یکی از یک مذاق کلامی تبعیّت میکند، یکی از یک مذاق دیگر؛ امروز که دیگر روزی نیست که مثل جنگهای اشاعره و معتزله در دوران خلافت بنی‌عبّاس یا بقیّه‌ی جنگهای فرقه‌ای و مسلکی در اسلام یا شیعه و سنّی، مذاقهای کلامی گوناگون باز به جان هم بیفتند؛ باید با هم یکی باشند و چه در محدوده‌های کوچک‌تر، در داخل کشور، در داخل استانها، در داخل شهرها؛ وحدت کلمه بسیار چیز مهمّی است که بحمداللّه امروز هم به کوری چشم دشمن هست. هر وقت هم که ما توصیه میکنیم به وحدت کلمه، فوراً این تبلیغاتچی‌های خارجی میگویند باز یک دعوایی هست، یک اختلافی است، فلانی توصیه کرده به وحدت کلمه؛ اصلاً نمیتوانند درک کنند و بفهمند که وضع ما چه جوری است و اختلافاتی که هست، چه جور اختلافاتی است؛ حمل میکنند بر همان چیزی که بین خودهایشان و اهل دنیا وجود دارد از اختلافات و جنگ قدرتها و کشمکش‌هایی که با همدیگر دارند؛ نمیدانند که اینجا بحمداللّه آن خبرها نیست. هماهنگی هر چه بیشتر باید بشود؛ مهربانی و تفاهم هر چه بیشتر بایستی بشود. و امیدواریم که خداوند ان‌شاءاللّه این توفیق را به همه‌ی ما عنایت کند.